Amosando publicacións coa etiqueta casta. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta casta. Amosar todas as publicacións

luns, 13 de xuño de 2016

Son como Túzaros



Son como Túzaros
 Teo Cardalda F.


    Polos anos 20 do século XX D. Ramón del Valle-Inclán facía unhas declaracións que na actualidade pódense rescatar: …“España es una deformación grotesca de la civilización europea”…
Seguindo con o grande literato de Vilanova, o mes pasado estiven na cidade de la Villa y Corte. Nuns intres de vagar achegueime ao Paseo de Recoletos e darlle unha visita a don Ramón del Valle-Inclán que alí ten unha estatua, estiven máis dunha hora, senteime nun banco e comecei a lembrar aquelas fermosas obras. A miña mente recalou no seu primeiro esperpento: Luces de Bohemia”. Polo meu maxín pasou “martes de Carnaval”, “Los Cuernos de Don Friolera” etc. Don Ramón, coa súa incrible imaxinación, a súa innata rebeldía, poñía á clase política daquela época como estropallos

Sabía que non podía preguntarlle a don Ramón de certas entrevistas que moitos xornalistas lle preguntaron, non o podía facer, pola sinxela razón que soamente era unha estatua de bronce. A miña arela era ter unha máquina do tempo para conversar sobre aquela entrevista que lle fixeron en México, cando falou sobre Rei Alfonso III: “ …es un cobarde vergonzoso …”

Cando un xornalista en Madrid lle dixo: “¿ ha leído don Ramón lo que opina Miguelito el golpista de usted ? ( o ditador Miguel Primo de Rivera).

-Imposible que haya leído nada de él porque ese botarate no sabe escribir ni las ordenanzas cuartelarias.

-¿Dice que usted es un “ciudadano extravagante”?.

Y lleva toda la razón. No pretenderá que sea un lameculos de los obispos y de los burguesitos como lo es él. Su pasatiempo es ir conquistando peñones, la isla de Peregil (isto lémbrame a Aznar), Alhucemas. ¿No se le cagaran las gaviotas encima? .

Levanteime do banco onde estaba sentado e volvín á realidade, despedinme de don Ramón e atópome unha manifestación en contra dos desafiuzamentos; acordeime do esperpento actual que estamos a vivir neste país. Don Ramón desde o eterno paseo de Recoletos, contempla alporizado como neste século XXI España segue gobernada por botarates, covardes, impresentables e burguesitos lamecus que adoran o IBEX 35.

Cando xa estaba algo lonxe de Recoletos, din un berro ao carón dunha cafetería, os que estaban sentados na beirarrúa, creron que era un tolo: ¡¡¡ Don Ramón, que esperpento de país temos hoxe!!!.
Isto ben a conto sobre estes desalmados que levan gobernando desde fai máis de catro anos (seis meses en funcións), o esperpento é o mesmo hoxe, aínda que en distinto contesto.

Desde que nos desgoberna o PP os españois estamos sendo testemuñas do máis grotesco e casposo que calquera pódese votar a cara. Somos o “descojone” de Europa coas mentiras deste goberno que un día si e outro tamén van vomitando ata saciedade. Xamais na historia da democracia un goberno en tan pouco tempo (catro anos) tirouse ao abismo dos despropósitos.

O recorte de dereitos plasmados na Carta Magna, o ataque aos alicerces do público en beneficio do privado. suspender axudas ás garderías, becas de comedor para os nenos e suspensión de axudas a crianzas con minusvalía (autistas e outras deformacións). Ocultación ao pobo dun informe da ONU . Este informe censuraba os recortes de Rajoy porque “aumentan o paro e prexudica aos desfavorecidos”.

Estamos asistindo a un retroceso na historia a marchas forzadas. Dan medo. Inculcan o medo, (¡Venezuela!. ¡Venezuela! ) de iso trátase, acadar unha cidadanía chea de medo, sen educación, que nada se cuestione e sen voz. É todo tan surrealista que non paro de flipar e alucinar, teño unha sensación que todo o que acontece non está acontecendo, asemella a unha parodia arrepiante: mentiras, difamacións e manipulacións a moreas. Penso que todos estes novos que entraron no PP, tiveron que facer cursillos para cínicos e saber mentir como cosacos.

Esta é a España inculta, un país intolerante, sectario que non admite o diferente, que despreza outra cultura dicindo que as súas ideas carcas e resesas son as únicas posibles, ideas herdadas daquelas paranoias de falsas unidades e grandezas que seguen sen entender o que é unidade, grandeza e liberdade. Son como túzaros de piñón fixo,

Estes pertencen a esa España que exiliou a grandes intelectuais, a que expulsou a Picasso, Alberti, Machado, Severo Ochoa,  fusilou a Lorca e Alexandre Bóveda. Agora nestes século XXI cambalache a nosa xuventude, a máis preparada intelectualmente e tecnicamente, segue "exiliándose" ao outros países.
Agora que o penso, achégase o día 26 para votar, non sei se facelo en Maracaibo ou en Caracas, pois non teño seguro cal é a miña mesa.


Publicado en Galicia Dixital