DECADENCIA INDUSTRIAL DE VILAXOÁN
Vilaxoán floreceu social e
economicamente ao longo da súa historia en diversas etapas, en especial coa
industria da salgadura a partir de mediados do século XVIII. O historiador
Antonio Meijide Pardo comentaba no seus escritos: que os rexistros
alfandegueiros a principios do século XIX o porto de Vilaxoán era a
“principalisima” base exportadora de toda a Ría de Arousa de sardiña salgada
con 17 fábricas de salga.
 |
| Traballadoras en COINBA nos anos 70 |
Outro acontecemento importante
foi cando o día 28 de setembro de 1919, fúndase o Pósito Pescador (Confraría)
acadando un organismo que daba oportunidade aos mariñeiros de axuda social e
sanitaria. Logo en diversas etapas do século XX foron pasando de certos
letargos dos que, en ocasións custou despertar, houbo momentos da vila de
relucir todo o seu esplendor coas industrias do mar. Pipla, Costas e Millán,
Peña, Pita, sen esquecer a Atlántica aínda que era fundición e mecánica, chegou
a ter moita connotación co mar fabricando bateas de flotadores de ferro;
industrias que na actualidade xa no existen. Esta empresa Atlántica nos anos
70, daba emprego a más de cen traballadores sendo o seu momento álxido en
consonancia co ascenso da construción naval en Galicia. Porén, a reconversión
do sector dos anos 80, motivada polos acordos da entrada en España na UE,
resultou letal para os seus intereses e tivo que pechar. |
| A esquerda COINBA. Centro, Costas e Millán e dereita Atlántica coa súa inconfundible chimenea. Preguntoiro |
 |
| Preparando a botadura |
 |
| Finais dos anos 60, botadura dunha batea da Atlántica no Preguntoiro. |
COINBA nos anos 1967 ao 71
experimentou o seu mellor momento, eran exportadores a Brasil, Puerto Rico,
Portugal .......e cando o traballo era manual chegou a ter a 100 traballadores
en plantilla. Ou sexa, con COINBA pode rematar unha grande historia de
Vilaxoán.
Porén, coido que pode haber unha
pequena esperanza que isto non se materialice nunha desfeita de remate da
bacaladeira. Dígoo con moita cautela, en base a uns documentos que teño
recentes de un dos accionistas, onde fala de que pode ter viabilidade a fábrica
sempre que haxa acordo.
Coido que atopámonos nun momento
crucial moi negativo da historia de Vilaxoán. ¿ou seguiremos de enterro en
enterro?.
Teo Cardalda F.
